BİR BABANIN AYAKKABISI
Geçenlerde bir gazete yazısı ilişti gözüme.intihar eden bir babaya yer verilmişti kibrit kutusu büyüklüğündeki paragrafta.3. Sayfadaki bu kısım hiç boş kalmazdı zaten.başlık değişirdi sadece.”Borç batağına saplanan adam, dayak diyen kadın ya da sevgilisinden ayrılan genç…intihar etti.”Sonra Birkaç cümleyle anlatılır olan biten.Okuyucunun merakı giderilir ve devamındaki habere geçilir. Aslında üzücüdür her gün tekrar eden bu sıralama.Bir insanın acısı ne kadar indirgenebiliyorsa o kadar indirgenerek yazılır cümlelere.Okuyan okumak için okur yazan yazmak için yazar.Ne ölenin derdi umursanır, ne geride kalanın acısı. İşte bu babanın intiharı da öylece sıkıştırılıvermişti sayfaların arasına.Gözlerimden yaşlar istemsizce akıvermişti yere.Ekmeğini taştan çıkaran bu adamın hayatı nasıl da pervasızca yazılıvermişti.”Hamit Abi sen naptın dedim.Gazeteyi usulca bırakarak.Ofise giderken görürdüm selam verirdim hep.Ofisin karşısına gelir simit satardı öğlene kadar.Sonrasında ...