kelebek etkisii

              -Nasılsın, nasıl geçiyor günlerin.uzun zaman oldu görüşmeyeli.Çökmüşsün iyice.Aklar düşmüş saçlarına, kazayakların belirginleşmiş.Gözlerinin feri sönmüş sanki, rengin solmuş. Hala kağıttan yaptığın uçaklara gitmek istediğin ülkeleri yazıp uçurtuyor musun havada?Kütüphanen sıkılıp  yarım bıraktığın kitaplarla mı dolu?Yine bir gömleği benimseyip sabah akşam onu mu giyiyorsun? Aldığın yaşlar sana sabırlı olmayı mı öğretti yoksa sabrını mı taşırdı?Hayat beklentilerini karşıladı mı yoksa beklemekten mi vazgeçtin? Sahi ne sabırsızdın sen öyle.Birisini arayınca ilk çaldığı anda bakmasını, ocağa koyduğun yemeğin hemen pişmesini, üniversitenin kısa sürede bitmesini isterdin.Beklemeye tahammülün yoktu ama bekletmeye bayılırdın.Az beklemedik seni kapı önünde. İnadın vardı bi de.Sebepsiz yere keçiliğin tutardı.Çocukken o elbiseyi giymicem diye inat ederdin büyüdün ceviz kabuğunu doldurmayan sebeplerle yine inatlaştın.Şimdi nasıl gidiyor işler?Yedinde neysen yetmişinde de o musun? Yin

  Bu haftanın kelimeleri Makbule Abalıdan geldi.  SADE-SAYGIN-SAKİN-GÜVENCE-ÇARESİZ                         SAYGINLIK Amsterdam sokaklarında siyah paltolu bir adam tabanlarını yere vura vura köprüye   yürüdü.Sabah saatleriydi henüz.Mevsim yaza  çalan sonbahar.Teninizi okşayan hafif bir rüzgar var.Şehir henüz güzellik uykusunda..Birazdan sokak sanatçıları iş başı yapınca melodilerle uyandıracak.Çiçek satıcıları son kahvelerini yudumluyorlar köşedeki cafede.Sandal sahipleri ağır adımlarla geliyor ekmek teknesine. Adam dönüp bakıyor güneşin suya aksine.İç çekişlerini duyar gibiyiz.”.Ah Amsterdam renkli evleri zarifçe süzülüp giden nehriyle kendine hayran bırakan büyülü şehir.Koşarak geldiğim bu şehirden yenilerek mi gideceğim şimdi.”Çaresizce bırakılan gözyaşları  nehirde kaybolup gidiyor.Tıpkı adamın kaybolup giden umutları gibi..Birazdan şehir uyanacak, insanlar uyanacak biliyor.Kimsenin onu hayata döndürmemesi için şimdi atlamalı.Evet evet şimdi yapmalı.   Önce film şeridi gibi geçirme

  Bu haftanın kelimeleri sevgili Ebemkuşağı'ndan geldi :) Ihlamur, Yolcu, Çocuk, Sayfa, Yağmur                OTOGAR SAYFALARI -Buyrun efendim, biletiniz.Koltuk numaranız 25, otobüs gelinceye kadar bekleme salonunda oturabilirsiniz. -Peki teşekkür ederim. -İstanbul- Ankara yolcusu kalmasın. -abim gel götüreyim seni istediğin yere.   Yağmur damlalarının yere çarpışı…Ses cümbüşü..birbirinin içerisine kilitlenmiş yüzlerce konuşma…. Yıllar geçsede değişmeyen o nahoş koku…sigara dumanları, banklara  uzanmış insanlar, her köşe başını kapmış dilenciler, simitçi çocuk, bordo montlu pamuk şekerci amca, hiç durmaksızın hareket eden arabalar, bekleyen yolcular ve binlerce hikayeyi geçmişin sayfalarına sessizce sıkıştırıveren otogarlar.   Tarihin gizli şahitleri.Her insanın ömründe bir kere de olsa uğradığı, anısını bıraktığı mekanlar.Herhalde dili olsa neler neler anlatırdı.Vedaların acısını, kavuşmaların mutluluğunu belki de en çok beklemenin heyecanını anlatırdı.Gözünü hiç ayırmadan saate b