KELİME OYUNU 12

 

Bu haftanın kelimeleri Makbule Abalıdan geldi. 

SADE-SAYGIN-SAKİN-GÜVENCE-ÇARESİZ

                        SAYGINLIK

Amsterdam sokaklarında siyah paltolu bir adam tabanlarını yere vura vura köprüye   yürüdü.Sabah saatleriydi henüz.Mevsim yaza  çalan sonbahar.Teninizi okşayan hafif bir rüzgar var.Şehir henüz güzellik uykusunda..Birazdan sokak sanatçıları iş başı yapınca melodilerle uyandıracak.Çiçek satıcıları son kahvelerini yudumluyorlar köşedeki cafede.Sandal sahipleri ağır adımlarla geliyor ekmek teknesine.

Adam dönüp bakıyor güneşin suya aksine.İç çekişlerini duyar gibiyiz.”.Ah Amsterdam renkli evleri zarifçe süzülüp giden nehriyle kendine hayran bırakan büyülü şehir.Koşarak geldiğim bu şehirden yenilerek mi gideceğim şimdi.”Çaresizce bırakılan gözyaşları  nehirde kaybolup gidiyor.Tıpkı adamın kaybolup giden umutları gibi..Birazdan şehir uyanacak, insanlar uyanacak biliyor.Kimsenin onu hayata döndürmemesi için şimdi atlamalı.Evet evet şimdi yapmalı.

 

Önce film şeridi gibi geçirmeli hayatını gözünün önünden.Siyah paltolu adam Sinan…Amsterdam’a hayranlığı getirdiği onu buraya”.Nehir var diye gidiyorsun oraya değil mi hayırsız“demişti annesi vedalaşırken..Doğup  büyüdüğü yerde ırmak olmasından mıdır nedendir bilinmez her gittiği yerde nehir aradı.Ortasından nehir geçiyor diye üniversitesini Eskişehir’de okudu.Venedik’te kaldı bir süre.Sonra da Amsterdam’a yerleşti.Bir çocuk babası Sinan.

 

Her şey yolundaydı, iş hayatı, evliliği.Sade dekor edilmiş evinde mutlu bir hayatı vardı.Başlarda dil konusunda zorlansa da azmedip üstesinden gelmişti.Hatrı sayılır bir saygınlığı vardı.Yeni taşınanlar ev  kiralamak için  güvence olarak Sinan’ı  gösteriyorlardı.Aldığı maaş çok yüksek olmasa da kanaat ederek biraz da tasarruf ederek geçinebiliyorlardı.Mutluluğu gözlerinden fışkırır karşısındaki insana bulaşırdı.

Günler böyle ilerlerken Huzurlu bir iş gününde patronun terfi teklifiyle başladı tüm terslikler.” Daha saygın bir insan olacaksın, insanlar seni görünce ayağa kalkacak.Bak göreceksin hanımının bile  sana hayranlığı artacak.” Bu gibi cümlelerle yağlayıp ballayıp önüne sunulan teklifi muhatabın ağzından çıkar çıkmaz hemen kabul etmişti.Hem maaşı fazlaydı hem de saygınlığı artacaktı.

 

O gün iş çıkışı Çocuklar gibi şen sokakta yürürken önüne gelen çocuğa harçlık verdi, eve çiçeklerle oyuncaklarla geldi.”Ah bilemedim böyle olacağını” dedi Sinan.Film izlerken yorum yapan tonton nineler gibi Kendi yaşamını izleyerek.

 

Terfinin ilk günleri tebrikler, sevgi mesajları, saygı gösterileri …sonra işin akışı değişmeye başladı.Kinle bakan gözler, buz gibi yüzler, fısıldaşmalar.derken şirkette hasbi hal edecek kimse kalmadı. Hanımının cümlelerini anımsadı

“Şirkette kurallar vardır, çalışma saatleri, araya sıkıştırılmış yemek saatleri, lavabo vakitleri bile sınırlı.İnsanlar bunlardan sıkılır, bunları sürekli hatırlatan insanlardan da.Yönetimden sıkılır yöneticiyi eleştirir.Ne istediğini  İyi düşün”

 

“Haklıymışsın” dedi adam acı bir tebessümle.Severek gittiği şirket zehir olmuştu.Her gittiğinde bu konum için yetersiz olduğu hissettiriliyor ve istifa etmesi ima ediliyordu.İş yükü çoğalınca evle de ilgilenemez olmuştu.Saygınlık da fazla maaş da beş para etmezdi artık çok geçti.En büyük korkusuydu “Ya başarısız olursam, ya reddedilirsem, görmezden gelinirsem” yüzleşti ve yenildi.Yolun sonu dedi Sinan ve attı kendini nehirin sularına.Kimsecikler farketmedi.

 

 

Melodiler yükselmeye başladı.Amsterdam uyandı.Bisikletliler gezinmeye başladı.Yürüyerek gezi turları, farklı lezzet tatma turları..Turistlerin merakla etrafa göz gezdirişi… Bir iki saat önce bir Sinan silindi bu dünyadan kimse bilmedi.

 

-Hayatım, hayatım uyanmalısın.İşe geç kalıyorsun.

Sinan gözlerini açtı.” Yaşıyorum, kabusmuş olanlar.Şükürler olsun.”diyerek Komodinin üzerindeki terfi teklifini yırtıp attı.Ve şu cümleleri tekrarladı kendi kendine 

 

“Daha saygın biri olmak daha mutlu olacağım  anlamına gelmiyor.”