Ağaçların çiçek açması,etrafın renklenmesi ile ilkbaharın geldiği anlaşılıyor.Gözlerimi kapatıp kuş seslerini dinlemek,çiçeklerin mis gibi kokularını içime çekmeye bayılırım.Bugün de yürüyüş için çıktığımda kendi halimde yaşayan bir teyzenin evinin önünden geçerken bahçede konuştuklarına şahit oldum istemsizce.
Yaşlı teyze o kadar mutluydu ki,sevinçten ağzı kulaklarına varmıştı.Mutluluğunun sebebi ise 4 aydır baktığı tavukların yumurta vermeye başlamasıydı.Eline bir yumurta almış heyecanlı heyecanlı bey amcayla paylaşıyordu sevincini.Dünyalar onun oluvermiş gibiydi.Yumurtayı görünce ağrıyan belini,sızlayan ayağını,ocaktaki yemeğini, kaç gündür aramayan oğlunu,bey amcanın huysuzluklarını unutmuştu.
Ben ise öylece bakakalmıştım.Bütün hüzünleri unutturan bir yumurta...Ben de elime alsam yumurtayı unutur muydum böyle tüm olumsuzlukları?Aslında mesele yumurta da değildi.Mesele insanın kendisiydi.Mutlu olabilmek için yüzlerce sebep varken,hüznümüze sebep olan anıları öne aldığımız için herşey.Bizi iyi hissettirecek her neyse onu elimize alalım...Üzecek sebebleri ise geride bırakalım.
Olumlu şeylerden çok olumsuzlara odaklanma eğilimimiz çok fazla. Elimizde aslında ama yetinememe mi nedir nedeni bilemiyorum.
YanıtlaSilolumsuzlukları ön planda tutuyoruz ne yazık ki:(
Sil