ANNELER GÜNÜ

 -Hey çocuklar yeni bi yer keşfettim.Muhteşem kokulu çiçekler, yemyeşil çimenler var. diye sevinçle arkadaşlarına seslendi Zumi.

Kimseden yanıt alamayınca biraz daha yaklaştı o minik kanatlarıyla uçtu uçtu uçtu.

-Hey, size söylüyorum şahane bir mekan buldum.Duymuyor musunuz ? 

Cevap yok.

Daha çok bağırdı, daha hızlı uçtu, tozu dumana kattı.Ama hiç kimse onu farketmedi, sesini duymadı, kanat çırpışını görmedi.

Aklının almayacağı şekilde görünmez oluvermişti bi anda.Zaman ilerledi. Düştü kaldıran olmadı, espri yaptı gülen olmadı, ağladı gözyaşını ne silen oldu ne gören oldu.Kimse nasıl olduğunu sormadı, neden ortadan kaybolduğunu araştırmadı.Sanki Zumi hiç var olmamıştı.

Bu durum Zumiyi çok yordu.Herkesin hayran olduğu rengarenk kanatları soldu.Aydınlık gözlerine karanlık çöktü.

Sonra bir gün aklına geldi .”Anneme gitmeliyim.Annem beni görmese de varlığımı hisseder.” dedi.

O görünmezlik derdinden güçsüz düşmüş kanatlarını son bir gayretle çırptı çırptı.Annesinin kapısına yaklaştı ve gücünün tükendiğini hissetti.Usulca bıraktı kanat çırpmayı yere çarpayım bitsin artık bu kabus dedi.Tam her şeyden vazgeçtiği anda annesi bağırdı:

-Zumi minik kelebeğim ne olmuş sana böyle.Annen seni iyileştirecek bebeğim merak etme.Hadi biraz daha dayan.

Hikayenin sonunda Annesi doğa üstü güçleriyle Zumi’yi hem fiziken hem ruhen iyileştirdi.Sönen umut ışığını yaktı, hayallerini hatırlattı.

Yavrusunu nadide bir fidan gibi hem zorlu hava şartlarından, hem böcek istilasından, çağın türlü türlü hastalığından koruyan, kilometrelerce öteden telefondaki sesiyle çocuğunun kalbindeki ızdırabı hisseden tüm annelerimizin anneler günü kutlu olsun.